![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Zobacz!!! |
![]() |
NATLENIENIE | CO2 | AZOT W
WODZIE | ODCZYN | TWARDOŚĆ | SZYSZKI
OLCHOWE | Związki humusoweNazwa "związki humusowe" obejmuje różne związki wielkocząsteczkowe, należące do substancji organicznych. Powstają one w wodzie w wyniku humifikacji czyli oddziaływaniu czynników chemicznych i fizycznych (odczynu, temperatury, zawartości tlenu i CO2), oraz fermentacyjnych (bakterii i grzyby) na martwe szczątki roślinne - celulozę.Związki humusowe są bardzo złożone i do końca nie poznane przez naukę, ale nie zmienia to faktu ze są w akwarystyce bardzo pożądane. Duża koncentracja tych związków występuje w torfach, węglu brunatnym i próchnicy. Bardzo istotnym składnikiem humusu są garbniki, które występują prawie we wszystkich częściach roślin wyższych jak i niższych np.: glonach, mchach, grzybach. Ciemna barwa garbnika powstaje przez utlenienie barwnika flobafeny - który nadaje ciemny odcień korze drzew i herbacie. Zawartość garbników w różnych roślinach:
Liście brzozy 8-9%
Najwięcej garbników zawierają drzewa mangrowe ok. 50% Stosowanie humusu mija się z celem w wodzie o TWO (twardości ogólnej) powyżej 8 - ponieważ zachodzi tu proces częściowego strącania kwasu przez związki wapnia i magnezu. Przedawkowanie humusu nie wpływa ujemnie na ryby ale powoduje zahamowanie wzrostu roślin. Kwasy humusowe łatwo łączą się ze związkami żelaza, fosforu, kobaltu, manganu, miedzi, przez co są łatwiej przyswajalne przez rośliny. Mają one działanie buforujące utrzymują odczyn wody na stałym poziomie 6,7-6,9 nawet po dolaniu wody o odczynie 7,5 woda nadal pozostaje kwaśna.
Humusu nie można używać w akwariach o zbyt jaskrawym oświetleniu i w których obiegu znajdują się tz sterylizatory UV, ponieważ zawarte w wodzie garbniki ulegają rozkładowi, a woda staje się mętna z charakterystycznymi kłaczkami oblepiającymi skrzela ryb. |